Cukrzyca typu insulinozależnego
W cukrzycy insulinozależnej mamy do czynienia z chorobą o podłożu autoimmunologicznym, w której dochodzi do atakowania przez układ odpornościowy komórek beta wysp trzustkowych które produkują insulinę. Insulina jest niezbędnym składnikiem potrzebnym do przemiany cukru na energię, która może być spożytkowana przez komórki. W sytuacji w której dochodzi do niedoboru insuliny w organizmie mamy do czynienia ze wzrostem stężenia cukru we krwi. Skutkiem tego jest pojawienia się cukru w moczu. Mówi się wtedy, że jest on słodki. Jest to tak zwany cukromocz. W wyniku braku odpowiedniej ilości energii komórki głodują i zaczynają w zastępstwie spalać zapasy tłuszczu. Charakterystycznymi objawami wysokiego stężenia cukru we krwi małego dziecka jest częste oddawanie moczu, nadmierne pragnienie oraz nadmierny apetyt, który łączy się ze słabym przyrostem masy ciała. Bardzo często mamy również do czynienia z ospałością. Głównym zadaniem leczenia cukrzycy insulinozależnej jest utrzymanie prawidłowego stężenia poziomu cukru we krwi. Standardowo podaje się insulinę. Osoby chore na insulinę muszą w domu stale monitorować poziom stężenia glukozy we krwi oraz uprawiać ćwiczenia fizyczne, które pomagają spalić nadmiar cukrów i utrzymać prawidłowe krążenie krwi w obrębie stóp. Nieodzowne jest również przestrzeganie odpowiednich zaleceń dietetycznych.